það er ekki einsog systir mín sé í góðu skapi þessa dagana og heimilið þeirra er á hvolfi, allt fullt af kössum og skápum, skápar og kassar, ég held að konur sem búa saman séu ekki eins góðar í að taka til og konur sem búa með körlum, hún er líka búin með þessa amerísku bók, og svo glöð sem hún var með bókina í byrjun er hún alveg æf útí bókina núna, og það kom niður á öllu og öllum í kringum hana, meira að segja gat hún ekki hlustað á ameríska tónlist, frá le tigre, til venjulegs þjóðlagapopps og bob dylans (hún er einlægur eða var einlægur aðdáandi hans) og allra nema tónlist svartra, ofnæmið náði ekki þangað, eftir lestur þessarar bókar, "sem er svo hvít," segir hún, "svo hvít, svo hvít, svo hvít, um fólk dásamlega gott fólk, um fólk sem hefur allt til alls, getur farið á hótel í honólúlú hvenær sem því dettur í hug og svo þegar einhver deyr er allt svo hræðilega sorglegt hjá því, þetta fólk þarf t.d. ekki að vinna, í marga mánuði getur það helgað sig sorginni á meðan hún rjátlar af því, en ef fólk deyr hér á Íslandi þá fær fólk frí í mesta lagi 2 daga," ætli systir mín vilji koma á sorgarorlofi einsog mæðra og feðraorlofi, mætti halda það, en hún er alveg brjáluð útí þessa góðu bók svo það kemur niður á: kærustu hennar, bandarískri tónlist - "ég hlusta ekki á neitt helv. amerískt væl og vorkunnsemi, syrgjandi kellingar og kallar", kemur niður á jólunum, "ég er hætt við að halda jól og það fær engin jólagjafir frá mér nema kærasta mín og mamma," mér systur hennar, fýlan og brjálæðin kemur niður á mér og þarmeð dætrum mínum, heimilinu þeirra, hún snertir ekki við kössunum, mömmu, aumingja mamma, vinum hennar, aumingja systir mín, hvað hún lætur bækur og bíómyndir og allt sem er í plati stjórna lífi sínu, ég finn einlæglega til með henni, þessi ameríska bók, það vildi ég að hún hefði lesið eitthvað annað en þessa amerísku bók, hvers á heil heimsálfa að gjalda, ég segi að systir mín sé fordómafull einsog allt þetta vinstri fólk nútildags og allur heimurinn einsog hann leggur sig er að farast úr fordómum,