eg var ad finna skemmtilegt eitt med jane fonda:

systir min er dopur en eg veit ekki hvernig eg get nalgast hana. kannski er ekki haigt ad nalgast dapra. mamma min er lika dopur. en eg veit ekki med sjalfa mig. nu er eg ad hugsa um hvort folki finnist leidinlegt folk sem er gegnum gott og aldrei vont. ad tad verdi ad vera vont vid tad goda folk annars eitthvad. eg er ad minnsta kosti ad velta fyrir mer tegar sagt er um: hun var god kona. tad er einsog tad se ekki eftirsoknarvert. er ta betra ad segja: hun var dopur kona? nei. hun var hress og skemmtileg alltaf til i sma hullum hai... uff, hvad haigt er ad tala um ekki neitt. best vildi eg tegja nuna og hugsa. ta geri eg tad

elsku séra minn
mér líður svo vel í frelsinu undan hlekkjum hjónabands og ástar. nú lifi ég lífinu til fulls. takk séra minn fyrir samkynhneigð þína. ég þakka guði fyrir hana á hverju kvöldi þegar ég fer að sofa. núna þegar ég fer að sofa þarf ég ekki að tala við neinn nema guð og það einfaldar hlutina. ég þarf ekki að vera að tala fram og aftur um þitt furðulega tilfinningalíf sem ég skildi hvort sem er aldrei neitt í. ef mig langar tilað kyssa einhvern loka ég augunum og ímynda mér að ég sé fiskur að synda í djúpum sjó og rekast í mjúkan gróður og aðra fiska. góða nótt gamli minn. gangi þér vel að lenda á sjens.
þín fyrrverandi.



elsku mín ástkæra eiginkona.
þér eruð svo kaldlynd enda fantasérið þér um að synda í sjónum með öðrum sem hafa jafn kalt blóð. en mitt blóð var alltaf heitt og er heitt, alltof heitt fyrir frostmey einsog þig. enda þekki ég nú heitari faðma en þína sem ég get gleymt sorgum mínum í. æj æj. aumingja þú.
þinn að eilífu. ég segi að eilífu afþví ég er ástríðumikill og kröftugur.

my life is miserable. i am a dysfunctional delerium and a reflection of a lost memory. my sister has a stomach ache and emptyness like a woman who comes empty to the delivery ward at the hospital. i am a desolate child. my heart hurts. i need flowers to decorate my shadow. i need a comb to comb the inner hair of my walls. i am so sad and vulnerable. i think if i was a priest i would cry so much that my bible would become so wet lying on my lap that it would resemble an lost book in the great flood where noah used to embark away from. but i am no noah. and i am not an animal noah would have chosen. and i am not a priest with wet eyes reading old fairytales from a big book. i just a woman who is still a girl and are just hanging on and on, because of the thrill of the morning light. if i was a birth doctor i would cry so much that the child would be baptized automatically in human water. and the mother of the child would scream of anger. so it is good i am not a birt doctor. if i was a pet sitter the cats would lick my tears and dry my face and the dogs would also do that. so. it is. now. voilá. with emptyness all around me.