á íslandi er fólk hætt að prumpa eins mikið og það gerði áður fyrr, civilization

Það líður að kveldi í stórborginni. Fólk streymir um göturnar kappklætt því úti er skítakalt. Best er að vera með trefil, húfu og vettlinga og klæðast þykkri kápu. Margir vilja það sama: Komast inní hlýjuna, en áður má gjóa augum í augu annarra, daðra lauslega með augnskininu, eða einsog mánaskin sem rennur sér á yfirborði vatns. Frelsisstyttan stendur teinreitt útí ánni og lófar kyndilinn. Fáir virðast hugsa: Ég er frá x- landi, merkilegasta landinu í heiminum og ættin mín er merkilegasta ætt sem fæðst hefur á jörðinni og víst er að ekkert land kemst í hálfkvisti við mitt. En þessar hugsanir eru kannski leynilegastar allra. Það eru himin-himinmörg lönd sem fólk kemur frá, hver staður merkilegri en andskotinn sjálfur.

En hugur ísbúans hvarflar óvart - prógrammerað - austur og norður á bóginn, undir Grænlandstinda og yfir bita af Atlantshafi heim í hlýjunna til mömmu. En þar æðir brennandi heitt vatn í gegnum ofnanna, á boðstólnum eru flatkökur, hangikjöt, pizzur og núðlusúpur. Móðirin glæsileg gengur um í upphlut, enginn eða fáir prumpa í upphlut núorðið eftir að uppskriftin hjá s.s. pylsum var bætt. Mammagóa heldur á rauðri kaffikönnu úr blikki og býður þeim er þiggja sopann. Faðirinn gengur um í þjóðbúningnum sem hæfileikaríki hönnuðurinn teiknaði fyrir þjóðbúningabuxnalaust land hér áður fyrr, en nú er það sem betur fer ekki lengur buxnalaust. Faðirinn kominn í föt sem sóma sér vel við hlið mömmu, heldur á bakka með harðfiski og smjöri. Í smjörklumpinum stendur stoltur smjörhnífur listilega tálgaður í skynsömum handlögnum stúlknalófum en niðri í kjallara sitja þær, sjö átta stelpur og tálga smjörhnífa, kindur, seli, lunda, og litla kalla og kellingar í upphlut. Hér er hlýtt og gott. Hér ríkir friður. Enginn hinna þroskuðu og vel höldnu karla mun stökkva úr boðinu í stígvél og hermannakápu út að skjóta. Þetta er gott og friðsælt land og glófi guðs hefur mótað úr því hrikaleg fjöll, svimandi háa tinda og gljúfur, aflíðandi fagrar hlíðar. Íbúarnir elska það. Þeir sem sitja inní hlýjunni að drekka kaffið og borða harðfiskinn sem mamma og pabbi ganga um og bjóða fram, í pínulítilli og þröngri baðstofu, þröngt mega sáttir sitja.

Evrópubúar hafa ógjarnan ekki gleymt þrillinu sem yfir þá kom er þeir geysuðu á dráttklárum yfir lendur Ameríku og gerðu sér bújarðir á óskráðu landi, pappírslausu óskilgreindu: hver á landið, hver á himininn, hver á sólina? Sóttu þeir fram og komu með tímanum íbúunum sem fyrir voru í landi – einsog fuglarnir, íkornarnir og birnirnir og trén – á skilgreind svæði sem notorislí eru kölluð reservations. Evrópsku innflytjendurnir höfðu hugmyndaflug sem toppaði grófasta skáldskap. Í gegnum tíðina hafa líka Evrópubúar mótað með sér aðferðir við að halda fólki sem þeim þykir ekki “jafn evrópulegt” og þeir sjálfir álíta um sjálfan sig, eða ákv. hópur ráðandi e-búa, í skefjum og komið uppi búðum sem ganga frá því sem þeir hafa kosið að kalla óæskilega, sem þeim eru ekki samboðnir, aðkomufólk, innflytjendur, pakk. Að vonum óttast þjófur aðra þjófa mest. Evrópubúar þekkja sitt þrill: að taka yfir heila álfu og allar gersemir hennar með valdi.

Mætti ætla nú á síðustu vikum að Íslendingar, hin svokallaða mannategund sem er vistuð á Íslandi, landi ísa og elda, óttist að straumur innflytjenda hagi sér jafnvel einsog straumur innflytjenda gerði í Vesturheiminn, og klófesti Íslendingana, drepi þá, skjóti þá, rífi þá úr beddum og húsum, rífi þá frá eiginkonunum, flytji Íslendingana á e.k. reservations camp. Íslendingabúðir. Íslendingagarða. Skemmtigarða sem túristar geta sótt og horft á Íslendinga dansa, leika skemmtileg leikrit, flauta í heimatilbúnar flautur, syngja fallega söngva, prjóna lopapeysur og lopasokka, tálga álfa. Svona búðir með listrænu ívafi. Kannski Í-lendingar búi nú þegar á svona reservations. Eigin reservations sem við höfum hjálpað til við að byggja og reisa – og við byggingarframkvæmdirnar komu ekki annarra þjóða kvikindi við sögu – þar sem skuldirnar halda okkur við efnið, halda okkur saman, halda okkur í skefjum, halda okkur innan múranna, halda okkur innan einhverra óljósra takmarkanna og við komumst aldrei út – fyrir einhverja ósýnilega girðingu. Hver fer með lyklavöldin?

Hver fer með lyklavöldin?
Í þessu skulda-ghettói?
Ghettóinu þarsem skuldir múra okkur inni?

Þegar ég var lítil var búið að segja mér að hvergi væri jafn fallegur himin og sólsetur og á Íslandi. Og hvergi væri sólsetur annars staðar. Í bíó væri sólsetrið handmade, uppstilling, e.k. máluð leiktjöld - einsog eldslogarnir í Á hverfandi hveli - flottustu eldslogar í cinemascope. Svo fór ég til útlanda og sá sama himin jafn fallegur og heima og spurði: Hvað er þessi fallegi himin að gera hér? Svo fór ég til Færeyja og sá land sem var mjög líkt mínuðog hugsaði með mér:

Nú Ísland er ekki eina svona landið í heiminum. Það er skrýtið. Hver sagði að Ísland væri fallegt? Guð.

mánudagur

hæ góðan dag

nú er gott veður fyrir gigtarsjúklinga og gott að frostið sé hætt því það elur aðeins á sársauka í beinunum þótt að margir einkanlega nasistar séu að rómantíséra kuldann

aumingja landsliðið sem framdi sjálfsmorð í fyrradag, mun vera hægt að endurlífga það einhvern tímann? ég fór með einni uppá slysó í dag og þar var lítið að gera og nóg af morfíni

aumingja ísland

gott að ríka fólkið skemmti sér dálaglega með eltoni, bjögga og bubba, leiðinlegt að elvis sé ekki á lífi, þau mundu geta fengið hann í boð, ég er fegin að eiginkonurnar eigi gulllita kjóla og fari í lagningu og hafi mörg tækifæri á að eyða peningunum sínum, ég hvorki öfunda né vorkenni ríka fólkinu, ég hreint og beint elska það útaf lífinu

cameron días er flutt úr húsinu sem hún bjó í með justin timberlake heim til mömmu sinnar og pabba, en justin, einsog jesú, fer aldrei langt án mömmu sinnar, gott að cameron geti hvílt sig hjá foreldrum sínum og hitt mömmu sína, hún hefur kannski verið farin að sakna hennar alltaf með mömmu justin nálægt en justin hefur ákveðið að sefa sársaukann með workalkóhólisma

mér finnst ekki mikill frumleiki í klæðaburði á íslandi og þar með talin það sem sést til ríka fólksins af myndunum í séð og heyrt, en kannski er björk frumlegast klædda mannveran á eyjunni og dorrit er alltaf með ferskum blæ í klæðaburðinum en ljóðskáldin öll með tölu þykir mér ekki vel klædd og heldur ekki rithöfundarnir né leikarnir en þá verð ég að segja að maðurinn með þáttinn tíu fingur er snillingur í fatavali, alltaf í fjólublárri skyrtu, hann fær fataverðlaun mánaðarins frá mér tískulögreglu íslands

ég er að hugsa um að tilkynna afsögn mína í dag og boða til blaðamannafundar í tilefni afsagnarinnar

ég hlakka til að segja af mér


ó hvað er gott að hlýnindi séu komin fyrir hina gigtveiku og fleiri er þjást

kona vill leysa sin vandræði með soma og skipulega

kona giftist til að skilja - en hvernig byrjar kona á því að nota eiturlyf ef enginn staður er til fyrir hana að leysa sig úr viðjum þeirra (það er að segja ef hún ánetjast þeim svo illilega að hún lætur eitrið stjórna sér en stjórnar ekki eitrinu, einsog amma mín sagði að konu bæri að gera, að stjórna eitrinu, láta ekki eitrið stjórna sér halelúja), og hvað gera húsmæður þá? aðeins hægt að díla við kristniboða eða fólk sem heldur að konu áróðri um trú til að leysa sig úr vist fíknarinnar ef svo vill til hún kýs að skipta um vist - slíta ástarsambandinu við áfengið og önnur hjálpaefni, þetta hef ég hugsað undanfarið vegna málefna byrgisins

ef kona giftist vill hún geta skilið og gengið að því á skipulegan máta hjá sýsluembættinu

ef hún flækir líf sitt vil hún geta afflækt það með sóma og á skipulegan hátt

ef hún lendir í óreglu vill hún geta komið sér úr óreglu hnarreist og stolt og skipulega

ef kona er misnotuð vill hún geta sótt málið og gengið að vísri lögfræðiaðstoð og að sálfræðingum og læknum sem sérhæfa sig í áföllum

kona er dýrmæt verðmæti

í morgun heyrði ég stjórnmálamann segja í útvarpi að á byrginu hefði dvalið fólk sem væri búið að fara í óteljandi meðferðir og ekkert hefði gagnast, alltaf færi það aftur í efnin sín, og þegar svo væri komið væru enginn önnur úrræði, fólk væri sent á staði einsog byrgið - enginn önnur úrræði - hvers konar orðalag en kona spyr:

er ekki allt í lagi að fara óteljandi oft sinnum í meðferð? er það okkar að dæma hversu oft eða sjaldan er hægt að fara í meðferð? ég segi:

mér þykir ekkert að því þótt fólk eyði ævi sinni í það að fara í meðferð á milli þess sem það drekkur áfengi í óhófi

á hverjum degi kemur sólin upp og á hverjum degi hnígur hún til viðar

jarðvist okkar er endurtekningum háð

við sjáum trén fella lauf á hverju hausti og fela sig í laufum á hverju vori, jafn oft má fólk fara í meðferð og trén fella laufin og jafn oft má fólk detta í það aftur og laufin birtast aftur á trjánum og oftar, jafn oft og rigningin

fólk hefur leyfi til að haga lífi sínu einsog það vill og langar og kýs (er það ekki by the way það sem frjálshyggjan boðar?) það er sagt að einhver lítil pínulítil prósenta af fólki misnoti áfengi og eiturlyf og ef því langar að hætta að misnota bakkusarveigar þá eiga dyrnar þangað, í vímulaust líf, að standa því opnar, dyr sem ekki þarf að skríða innum eða skammast sín fyrir að fara í gegnum, eða falla á hné og þrábiðja um að fá að fara í gegnum þessar dyr, það eru sjálfsögð mannréttindi að fá að breyta lífi sínu - hvort sem það er að fara í meðferð með stolti og reisn eða fara á drykkjutúr með álíka stolti og reisn

akvördun min

ég ætla ekki að kjósa flokk sem nefnir orðið ísland í slógönum sínum
og heldur ekki flokk sem notar orðið framtíð

athugasemd min i dag

ég er ekki íslendingur, ég er ekki kona

mér er sagt af öðrum ég sé íslendingur, og einnig sögðu mér aðrir það að ég væri kona
en hvorugt ER ég


ég veit ekki hvað ég er, kannski lítill api

afsakið eg græt

því meira sem ég hugsa út í það finn ég að Dorrit Mousaieff er snillingur. ég hef ekkert meira að segja í dag af því ég er feimin og inní mér, ég vildi óska þess að minn gamli gaur væri hjá mér því ég er óttarlega skelkuð á næturna, bara til að hafa einhvern nálægt, ég er eitthvað svo skelkuð, og með tilfinningu fyrir því hvað ég sé hallærisleg að vera að rita þessar færslur útí blátóman geiminn fyrir engan ekki einu sinni litla mús sem kannski hefði yndi af að heyra um annarra einmanaleik, bless, góða nótt, útí bláinn, augu mín eru að fyllast af tárum

stjórnmálafólk

ég dýrka ingibjörgu sólrúnu gísladóttur. hún er öflug og viljasterk. ég hef verið að virða fyrir mér hið pólítíska landslag á íslandi. þykir mér geir haarde vinsamlegur maður og sympatískur. sama þykir mér um þorgerði katrínu. steingrímur sigfússon er mjög hlýr og skemmtilegur og góður ræðumaður. þá þykir mér össur skarphéðinsson einnig hlýr og skemmtilegur, svona lúnn, og lýsir af honum þægilegri nærveru af skjánum. fólk í framsóknarflokknum hefur ekki virkað á mig, nema ein stelpa sem ég man ekki hvað heitir og ég hlustaði á ræðu hennar í eldhúsdagsumræðunum síðustu og hún var góð. þá þykir mér margrét sverrisdóttir skelegg og öflug. nú hef ég ekki manninn minn hjá mér lengur til að segja mér hvað ég eigi að kjósa og verð að taka ákvörðun uppá eigin spýtur. það er ákveðin challenge auðvitað og ég hlakka bara til að leysa úr þessum höfuðverk hins frjálsa þegns í lýðræðisríki. þá verð ég að þakka dorriti moussaieff fyrir frábæran þátt í gær. þar eigum við glæsilegan og vitiborinn fulltrúa sem líka er skemmtileg. hún er dásamleg.

kampavín og gúrka

nú er orðið ljóst að fleiri evrópubúar en magni eru að flytja til los angeles, þegar davíð beckham skrifaði undir samninginn við galaxy fótboltaliðið þar í borg og viktoría er farin að þræða fasteignasölurnar þarna fyrir vestan. nú hefur magni ekki eyrúnu með sér út enda er hún með háskólapróf í íslenskum fræðum sem gagnast lítið í kaliforníu. svo það er gott að þau séu skilin og hún geti haldið áfram að kenna í þeim góða skóla flensborg. nú er laugardagskvöld og ég er að þvo ljósan þvott, sem minnir mig á, að allur garðurinn minn er ljós á litinn, yfirbreiddur snjó, kannski ég hafi sett hvítan þvott í vélina undir augljósum áhrifum frá snjónum. mig langar ekki á sjens í kvöld, en hvar gæti ég fundið hinn eina rétta? bara í von um að spæla minn fyrrverandi væri ég til í að sofa hjá fjallmyndarlegum manni sem segði að ég væri æðisleg á hálftíma fresti og spyrði hvar ég væri búin að vera allan þennan tíma sem hann vissi ekki að ég væri til. nú vissi hann afhverju hann væri búinn að naga sig í handarbökin í öll þessi ár. svo færi hann að gráta afþví hann væri svo viðkvæmur þegar ég segði honum undan og ofan sögu mína. og svo segði hann: konan mín dó úr krabbameini. og þá færi ég að gráta. og þegar það væri búið fengjum við okkur kampavín og ristað brauð með osti og gúrku. en ég finn á mér að þennan mann hitti ég ekki í kvöld þess vegna fer ég sporlétt í háttinn með andrés blað og bjór. góða nótt kammerat hvar sem þú nú ert.

sólin mun skína á sama hátt og áður

mamma okkar sagði við systur mína að sólin myndi ekki skína skærar þótt vinstri grænir og sjálfstæðisflokkurinn færu saman í stjórn eða samfylking, vinstri grænir og framsókn, eða eitthvað, að það myndi hvorki snjóa minna eða meira þótt þessi eða þessi flokkur færu saman í stjórn, sagði hún

heiðnin helgar deginum lystisemdum líkamans sem á íslandi enda oft skv nautnahyggjufólki sem ölmusa líkamans því ákv. hugarfar helsi eyjaskeggja

magna úr rockstar þykir bandarískar rútur flottari en íslenskar rútur og tónleikastaðir í vesturálfunni háþróaðri en hreðavatnsskáli. honum þykir örugglega ísland fremur púkalegt núna. kannski er það púkalegt. eins og minn fyrrverandi sem fór út til að lifa út fantasíur sínar í meira fjölmenni og frjálsræði [lýðræði], og þar sem hann á ekki tök á að hitta son sinn, dóttur, föður, móður eða gamla frænku á hommadiskóteki. en við hin almennur almenningur förum út til útlanda að kaupa okkur glingur og föt og komum heim til að setja það inní skápana okkar sem samt halda áfram að vera tómir. en listamaður einsog magni verður að breiða út vængi sína, hann er fugl sem þarf að verpa á mörgum stöðum og það er fínt, eins og maðurinn minn fyrrverandi sem þarf að upplifa fullnægingu á fleiri stöðum en í reykjavík - já ég er öfundssjúk! - aðeins meira um magna: sem mér þykir bara orðinn heldur væminn uppá síðkastið, útaf samanburði hans á rútum í u.s.a. og icel. og að hann skyldi skíta í hreðavatnsskálann, úff, ég er viðkvæm fyrir þessari tegund af skítkasti. mér finnst ólögulegt að skíta í svo góðan skála, á svona litlu landi er allt lítið í sniðum og þó erum við bráðum að fara að reisa tónlistarhöll sem jafnast á við óperuhúsið í sjálfri sidney. og hvað eru margar hljóðfæraverslanir í reykjavík? hann magni er orðinn væminn og snobbaður.

p.s. systir mín segir, útaf þessu með minn gamla, að staðir í heiminum skapi mismunandi fullnægingar, og ég verði að skilja sjónarhorn hans, það eru mismunandi orkusvið á stöðum sem framkalli mismunandi fullnægingar. t.d. segir hún að grænland sé einn besti staður í jarðríki fyrir fullnægingar (þó hún hafi aldrei komið þangað segist hún vita þetta af sögum og ævintýrum sem þaðan koma), hún telur ísland góðan stað en enn séu íbúarnir með kynferðislegt hugmyndaflug sitt í viðjum, sem sé dálítið annað en á sléttunum í ameríku. segir hún.

molar ur amorsranni

justin timberlake er kannski byrjaður með scarlett johannsson sem er þá kannski hjónadjöfull en systir mín segir að cameron días sé rétt sama og hafi aldrei tekið sambandinu við justin alvarlega, hvert sem justin fer fylgir mamma hans honum, alveg einsog maría mey fylgdi syni sínum hvert fótmál, hún hvikaði aldrei, hún var alltaf nálægt hinum atburðum og hápunktum í lífi sonar hennar og alls heimsins, mér finnst paris hilton og britney spears ekki verst klæddur konurnar í bandaríkjunum einsog stóð í einu íslensku dagblaðanna í dag, þær gefa lífinu svo sannarlega lit með hegðun sinni og fordæmi, og paris er orðheppin og sæt, brad og angela ætla að ættleiða fleiri börn, og brad og justin eru med svoldid svipaða klippingu, svona rakað músargrátt hár, svoldið flott, en mér finnst svoleiðis klipping ljót á íslenskum strákum og bið þá um að taka þetta ekki til fyrirmyndar, það er kannski vatnið hérna, eða ég veit það ekki, alveg far out, íslenskir strákar finnst mér sætastir með mikið hár, kannski er það útaf gróðurleysinu hér, og þá að einum sá hárprúðasta öðlingi okkar: ég las í morgun að davíð oddson hefði verið á hóteli um helgina í london og fannst mér hann landinu til sóma þegar hann sat og las tímarit og lét sem hann sæi ekki nýríka íslenska fólkið sem var á leiðinni á ball, lét hann lítið fyrir sér fara, var sagt í blaðinu, og mættu hávaðabelgirnir hér taka hann til fyrirmyndar, blómgun ástarinnar í reykjavík hefur eilítið dalað miðað við ærslin í henni yfir hátíðarnar, mætti fólk hrissta af sér slenið og halda áfram að búa til skrautfjaðrir til að bæta með ástarskóginn, sýnum ekki leti: elskum

snjór og fleira

þegar nýr snjór fellur af himnum um nótt virðast hundaeigendur daginn eftir líta á snjóinn sem sjálfvirkan hundakúkahreinsibúnað og nota tækifærið til að viðra skepnurnar án þess að geyma á sér plastpoka til að hirða upp eftir litlu dýrin. þessu hef ég tekið eftir. og núna áðan var leiðin mín útötuð í grænum hundakúk.


annað mál í frosthörkum: margir bílaeigendur lenda í því að geta ekki lokað bílhurðinni þegar þeir hafa opnað hana fyrr en bíllinn er orðinn sæmilega vel heitur að innan. þetta held ég sé algengara vandamál en félag íslenskra bifreiðaeigenda geri sér grein fyrir.


annað mál: ég kvíði svo dauðanum. en það er bót í máli að ég kvíði dauðanum meir en ég kvíði lífinu og það er framför frá því í fyrra þegar ég kveið hverju lífsins skrefi ógurlega svo ég komst varla á lappir, ég sem hef alltaf verið svo dugleg og kná.

mér kitlar í málbeininu. ég veit ekki hvort það er afþví mig langi svona mikið að tala við einhvern eða kyssa eða blanda þessu saman, með einhverjum ágætis náunga sem gaman væri að hitta, kannski á veitingastað, og fylgja honum heim og leggjast fyrir saman og mala og mala, kyssa smá.

nei nei. hver veit. bestu hundaeigendur reykjavíkurborgar, í guðanna bænum lítið eigi á snjóinn sem ykkar átómatíska klósettpappír fyrir hundakúk sem skolast af sjálfu sér útí sjóinn þegar byrjar að rigna. við erum gangandi vegfarendur, klædd erum við í góða skó, úr rússkinni, leðri, gúmmí, striga, sum okkar meira að segja klædd í nýjum skóm sem við fengum í jólagjöf frá góðum manni eða konu. jafnvel þótt við borguðum sjálf fyrir skóna þá breytir það því ekki að þeir eru góðir og vilja ekki útatast í úrgangi gæludýra ykkar. plís. útatið ekki hina heilögu mjöll. bless í bili.
ein fyrrverandi frú

i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i love you i

geðveik ast

systir mín, hún veit allt, segir mér að mikið sé um að vera í ástarlífinu hér í bæ, eða borg, og að nú sé ekki lengur farið eftir gömlum reglum við mökunina og búið sé að henda þeim uppí loft einsog spilastokk og hurfu þær með því inn í gufuhvolfið, kannski enda þær á annarri plánetu þessar reglur einsog eitthvað með að karlinn eigi að vera 2 árum eldri en konan og það, nú eru engar svoleiðis reglur lengur, segir systir mín, því manneskjan hefur yfirgefið bóndabæinn - ég veit ekki hvað hún meinar með því - og gerði fyrir löngu í draumum sínum. dýrkun á sögunni komi í stað dýrkun á æsku, dýrkun á útliti, dýrkun á auðæfum, dýrkun á ættum, dýrkun á einhverju, æj ég man ekki hvað hún sagði, systir mín hefur alla tíð verið talin rugluð.

sunnudagskvöld

snemma í kvöld gekk ég framhjá krá og horfði þangað inn einsog stúlkan með eldspýturnar. augnabliki síðar sagði ég sjálf við sjálfa mig: heilshugar styð ég fyllibyttur. heilshugar stend ég með fyllibyttum. áfram fyllibyttur.

Heilshugar styð ég fyllibyttur.