nú er búið að jarðsyngja nokkur skrímsli í dómkirkjunni þó dómkirkjan sé ekki mikið fyrir að jarðsyngja skrímsli, best að jarðsyngja þau í kyrrþey í einhverri kapellunni, kannski í fossvogi, það er líka ódýrasti möguleikinn á jarðarförum, kyrrþeyin, skrímsli eru oftast nær jarðsungin í kyrrþey og þögn, en nú var verið að gefa saman tvær konur í dómkirkjunni, undur fagrar eru þær, fegurðardísir sem féllu hvor fyrir annarri á kaffihúsi hér í reykjavíkurborg, voru víst trúlofaðar köllum þegar þær hittust, unnustarnir fyrrverandi skilja þetta vel, því þær eru svo fallegar, og líkur sækir líkan heim, þeir voru líka alltaf svo óöruggir afþví þeir eru ekki beint fegurðardísir samkvæmt skilgreiningunni og hinu samtímarlega fegurðarmati, alltí lagi, þessar tvær dísir voru einsog klipptar útúr sameiginlegu ímyndunarafli vesturlandabúa um hvað sé fallegt, þótt auðvitað þetta sameiginlega ímyndunarafl sé auðvitað líka algjört feik og e.k. uppspuni að rótum, en þær ókey eru fallegar, eða snotrar, gúdlúking, og fyrrverandi kærastarnir sem kokkáluðust eru ágætir þó líði ekki yfir marga þegar þeir birtast, en þær tvær stelpurnar brúðardísirnar eru orðnar ansi vanar því að líði yfir fólk hvar sem þær birtast, en nú eru þær semsagt að ganga í hjónaband í dómkirkjunni, og fallegasti presturinn í landinu fær að gefa þær saman, mömmur þeirra og pabba eru ekkert agalega fögur en þau eru stolt af dætrum sínum, og líka að sjá svona tvær fallegar konur gefast hvor annarri, úl la la, það voru allir að brjálast í kirkjunni, grátandi margir og flössunum úr myndavélunum rigndi yfir þær, allir elskuðu þær og elska þær, þær eru svo sætar, önnur með tyggjó, óvart gleymdi hún að taka það útúr sér áðuren pabbi hennar leiddi hana undir arminn eftir dómkirkjugólfinu, í fallegum brúðarkjólum frá danmörku, undir öðrum brúðarkjólnum faldi sig pínulítill selur, allt í lagi, biskup grét af gleði uppí stúkunni, afþví hann vildi sjá þessa fegurð berum augum, og kirkjukórinn grét líka, fegurðardísirnar gengu útúr kirkjunni, smell smell í myndavélunum, beint útí hvíta límósínu, beint útá flugvöll í brúðkaupsferðalag til malaga, fimmhundruð hvít mótórhjól fylgdu þeim útá flugvöll, biskup var á einu mótórhjólinu í hvítum fötum, og fleiri mæta menn mátti sjá í hópnum, það er búið að finna útúr því að það er ekki Guð sem ákveður hverjir giftast, heldur fólk, einsog það er ekki Guð sem ákveður hvort að mála eigi húsið rautt eða gult, fólkið í húsinu ákveður það, það er loks búið að finna út hvað er fólks að ákveða og hvað Guðs, og þess vegna hópast nú skrímslin niður í dómkirkju að panta tíma -