hæ beibí, segir prestur x og tendrar eld í sígó hjá mótorhjólatöffara á hommabar á flórida, ertu ekki hættur að reykja, segir mótorhjólatöffarinn við prest, ég hélt að prestar væru allir hættir að reykja, ég reyki í laumi, segir prestur x, þú veist hvernig það er, það reykja margir í vatíkaninu, alltaf á fundum í bankaráðinu þar er reykt, þú veist, peningar og seðlar, fara vel saman, já, segir mótorhjólatöffarinn, ég hætti að reykja í fyrra en ég byrjaði að reykja í gær afþví ég varð fyrir smá áfalli þegar ég var að skúra stigaganginn heima, nú, segir prestur x, hvað gerðist, það var kona sem hrópaði á mig: hommadrusla, þú ættir að þvo eitthvað annað en gólf, einsog til dæmis hvað, spurði ég og leit upp, var að vinda tuskuna, til dæmis til dæmis.... ég vissi alveg hvað hún ætlaði að fara að segja, svo ég greip framí fyrir henni og sagði: leidí, mundu orð guðs, þú skalt ekki leggja nafn guðs þíns við hégóma, og þessi hér: það sem þú vilt að aðrir menn gjöri yður skalt þú og þeim gjöra, hún hélt áfram að öskra á mig en ég heyrði ekkert lengur í henni, ég er góður í að útiloka mig frá umhverfinu og hélt áfram að skúra, en þegar ég kom inn til mín, varð ég að fá mér sígó, eftir allan þennan munnsöfnuð í pínulítilli konu, hvað getur safnast saman af orðum inní einu svona hrógi sem á ekki langt eftir, en skiljanlega, 90 ár af uppsöfnun af ljótum orðum, þú verður að smala þeim út, og hvers vegna þá ekki framan í gæja sem er að skúra stigaganginn, prestur x sogar út sígarettureyknum svo bærist hárið á höfði mótorhjólatöffarans, það er notalegt að tala við þig, segir prestur x og leggur lófann á lærið á mótorhjólatöffaranum, þykir þér gott að búa á flórida, spyr þá mótorhjólatöffarinn, la, la, segir prestur x, ég gæti alveg hugsað mér að búa annars staðar, en hér er samt góð hommasena, ég fíla hommabarina á flórida í botn, segir prestur x, hommabarirnir í róm eru þó betri en fólk í evrópu er svo villt og óheiðarlega spillt á meðan við kanarnir erum heiðarlega spilltir og heiðarlega villtir, fattarðu hvað ég meina? nei, segir mótorhjólatöffarinn, ertu að gefa í skyn að þú sért mikið fyrir s og m, spyr svo mótorhjólatöffarinn og prestur x kinkar kolli, þú ert smarthed, segir hann, gaman að hitta smarthed hér á flórida, ég hélt að þau væru öll farin noður á bóginn á tímabili, alveg búinn að gefast uppá að hitta smarthed, i like you, segir prestur x og snertir laust vanga mótorhjólatöffarans, mótorhjólatöffarinn blæs frá sér reyknum á sama tíma og vanga hans hitnar, þetta er himnesk snerting, hugsar hann, og honum finnst sem það brenni undan lófum prests x, komum á mótel, segir mótorhjólatöffarinn, ljúkum þessu af, því ég þarf að fara með mótorhjólið mitt í viðgerð í fyrramálið og ég vil ekki vera illa sofinn þegar ég keyri í morguntraffíkinni, snjöll hugmynd, segir prestur x og kyngir munnvatninu uppfullur af stressi, ekki lent á svo notalegum og þægilegum sjens lengi, þetta er indælis piltur, hugsar prestur x og kastar sígóinni í gólfið og stígur svo á hana með leðursólaskónum, svoldið stressaður er hann líka fyrir því að sýna líkama sinn jafn fallegum eða myndarlegum manni og þessi mótorhjólatöffari er, í evrópu, nánartiltekið í róm, er ekki jafn mikil áhersla á líkamlega glæsimennsku einosg á flórida, og hann er alltaf hálf óöruggur þegar hann háttar með öðrum karlmanni í bandaríkjunum, þó hefur hann hvergi hitt jafn skilningsríkt fólk og þar, og notið betra kynlífs en í u.s, í róm, í róm eru augnablikin eldfim og djúp, dýpri en nokkurs staðar hér á jörðu, en á flórida vara þau lengur þótt þau séu grynnri en í róm, og þegar á heildina var litið, kunni hann alltaf betur og betur við augnablikin í flórida, þetta er prestur x að hugsa þegar hann tekur utan um axlir mótorhjólapiltsins hárprúða - hár hans minnir svo sannarlega á hárbrúskinn á honum jim sáluga morrison, svo líflegt, þykkt og liðað, já - er þeir ganga útaf hommastaðnum og útí dimma myrkrið á flórida, lykt af hita, mjúkum hita og dauf bensínstækja, einhver fuglahljóð, mótelið er hérna rétt hjá, hvíslar mótorhjólatöffarinn rámri röddu, ég elska þig beibí, hvíslar prestur x á móti, hann finnur það strax STRAX, að hann elskar þennan gullfallega pilt, ég er fulltrúi guðs hér á jörðu, hlutverk mitt er m.a. að leiða karlmenn saman með ást, binda þá saman með andlegum böndum kynlífs og ástar, þetta er mikilvægt hlutverk, og þó það sé vantmetið af mönnum er það aldrei ofmetið á himnum, ú ú, ú ú, heyrist í sléttuúlfunum í næturfjarska, ú ú, ú ú, við innganginn á mótelinu er kókmasín, prestur x stingur aur í raufina og dolla plompar niður kókmasínina, hann tekur utan um gufukalda dósina, opnar, sker sig smá á vörunum þegar hann sýpur af drykknum, hann finnur að mótorhjólatöffaranum þykir það fallegt hann skuli skera sig á dósinni, næturvörðurinn stokkar spilin sem hann hefur verið að handfjalta, hvað get ég gert fyrir the referan? spyr hann, það eru biblíur á öllum herbergjunum hér, bætir hann við, en prestur x segist vita það, ég er ekki kominn tilað lesa biblíunna herra næturvörður, enda kann ég hana utanað, hingað er ég kominn tilað svala fýsnum mínum, og binda saman karlmenn heimsins í einn heilan og óslítanlegan kærleikskrans, mótorhjólatöffarinn hlustar ekki, búinn að útiloka sig frá umhverfinu, augu hans mæna útí loft, mæna á the kókmasín, mæna á pínulitla sárið við varir prestsins, svo orð hans öll orð hans litast blóði og kossar hans væntanlega líka, næturvörðurinn læðist ofan í skúffu að ná í byssuna, myrkrið næturdimman er hvergi eins dimm og á flórida sem helgast af því að þetta er skagi umvafinn sjó báðum meginn, næturvörðurinn hugsar: páfi hlýtur að þakka mér með bónus ef ég drep þessa saurlífsseggi, og guð að koma fjölskyldu minni til aðstoðar á erfiðum tímum, það getur nú varla verið að ég lendi í elektróstól fyrir að myrða tvo homma, svo hlær hann með sjálfum sér og lófar handfangið á vopninu