afsakið eg græt

því meira sem ég hugsa út í það finn ég að Dorrit Mousaieff er snillingur. ég hef ekkert meira að segja í dag af því ég er feimin og inní mér, ég vildi óska þess að minn gamli gaur væri hjá mér því ég er óttarlega skelkuð á næturna, bara til að hafa einhvern nálægt, ég er eitthvað svo skelkuð, og með tilfinningu fyrir því hvað ég sé hallærisleg að vera að rita þessar færslur útí blátóman geiminn fyrir engan ekki einu sinni litla mús sem kannski hefði yndi af að heyra um annarra einmanaleik, bless, góða nótt, útí bláinn, augu mín eru að fyllast af tárum