bréf frá hjónunum í germany og greenland

elsku maddamma mín,
fundurinn í gær var áhugaverður, en mig dreymdi samt nakta karlmenn sem litu út einsog grískir guðir í alla nótt, það vildi ég að ég væri ekki svona ólögulegur í vextinum, þá hefði ég meira hugrekki tilað nálgast þá, draumamenn mína, en ekki það að þeir vilji ekki nálgast mig, ég er svo hissa, þeir kæra sig kollótta þótt ég sé með bumbu og skvalp, þeir elska mig þrátt fyrir það, elska mig grimmt og blítt, ég veit að mig má ekki dreyma svona drauma, en hvað get ég gert, ég var sofandi, kannski ég fari á annan fund í kvöld, það þarf ekki að vera að allt takist í fyrstu tilraun, svona draumar hverfa ekki með einni aspíríni var mér sagt af einum þarna á fundinum
vonandi geng ég ekki fram af þér besta kona mín
þinn að eilífu


elsku maðurinn minn,
þetta er allt í lagi, allt í lagi vinur, mig dreymdi líka homma í alla nótt, þeir voru með þá mestu standpínu sem ég hef á ævi minni séð (ég ef ekki séð þær margar, ha, ha, ha, þú veist) og stærstu typpi sem ég hef augum litið, á stærð við sjónauka eða stærri, og ég var brjáluð í þau en mennirnir vildu ekkert með mig hafa ):
þín að eilífu