þetta er ljóð sem ég samdi um eiginmann minn sem er hommi:


ástin mín, ég sé fiskana synda í augunum þínum
og nóg er af vatni, þeir munu halda áfram að
synda þar, því augun þín eru svo blá en mín
eru dimmari en skógur og refirnir læðast um
árásargjarnari en hægt er að henda reiður á
ég elska þig ástin mín en mig langar ekki
lengur tilað glápa á þessa fiska sem svona
synda í augunum þínum einsog sannur brennuvargur
vil ég sjá eld



maðurinn minn sem er prestlærður hefur gagnast mér sæmilega, sinnti mér ágætlega í volgri hjónasænginni en nú gæti ég hugsað mér að flytja inní munkaklaustur og taka þátt í allsherjar orgíu með körlunum sem væri ég sjálf jóhanna af örk
skríða undir munkakuflana og þefa af þeim einsog hundur - ó nei takk - n´est pas - ég er hætt við þennan draum, ég á mér ekki draum því þeir sem eiga sér þá eru drepnir